Hierbij een ode aan de oude bakeliete 78-toeren platen die bij menigeen op de zolder liggen te verstoffen. Zo had ik dus een mooie plaat van Elvis uit 1956. ‘Don’t be cruel’ op de ene kant, en ‘Hound dog’ op de andere. Laatst nog een keer opgezet op de koffergrammofoon uit de dertiger jaren, een krakend en krassend geluid uit vervlogen tijden. Maar vandaag ging het mis. Ik leunde op de plaat toen ik mijn hand uitreikte om iets anders te pakken. Een zachte tik. De plaat was niet meer. Bakeliet is breekbaar. Nu was ikzelf ‘cruel’.
Nu gooi ik niet zomaar een stuk muziekgeschiedenis weg. Het verdient een tweede leven, en een statement. Nostalgie misschien. Cliché misschien. Maar oude muziek moet herinnerd blijven. Het blijven spelen is het motto. Op wat voor manier dan ook. Spelen met letters en vormen is dan ook wat ik in dit grafisch ontwerp heb gedaan. De komma staat symbool voor de naald van de platenspeler, de uitparing in de U is de kop van de arm. Rood is de kleur van ‘cruelty’, blauw voor de onschuld. Alles evenwichtig binnen de ronde vorm van de langspeelplaat.
titel = Don’t be cruel (2021)
status = te koop
formaat (advies) = 60 x 60 cm
type = grafisch ontwerp
als reproductie te koop
in diverse formaten en ondergrond
ga voor info naar de webshop
marcoroling.werkaandemuur.nl
Bekijk ook ander ‘Werk aan de Muur’
Uitgelicht
